KnalWeek
‘Meer overzicht en rust, omdat ik mijn werk, e-mailverkeer en administratie op orde heb. In slechts vijf dagen is me dat gelukt. Tijdens de KNALweek. Ik kan het iedereen aanraden. De werkdruk daalt en het plezier in je werk groeit.’
Jeugdzorgbegeleider Esther Schalkwijk van pleegzorgorganisatie Youké is enthousiast. Per toeval kwam ze op het spoor van de KNALweek en ze had het voor geen goud willen missen. Esther deed met collega’s en haar leidinggevende Suzanne de Jong mee aan de KNALweek. Al moest een andere collega haar overhalen: ‘Heb je mijn takenlijst gezien, vroeg ik aan mijn collega. Maar ze bleef volhouden, dat het echt iets voor mij was. Uiteindelijk ging ik overstag en daar ben ik haar nog dankbaar voor.’
Een week samen optrekken
Voorheen trok Esther aan de bel bij Suzanne als het werk over de schoenen liep: ‘Ik ga me thuis een week opsluiten. Dus geen huisbezoek, lastige telefoontjes et cetera.’ Toen ze dat aan Alexander Thijssen – initiatiefnemer van de KNALweek – vertelde, riep hij: ‘Dat is een knalweek! Maar het is nóg fijner om dat samen te doen! Een week optrekken met je team. Kennis en inzichten delen. Samen lunchen. Bovendien heb ik allerlei tips & tricks op zak om de effectiviteit van jullie werk te verhogen.’
Suzanne de Jong:
‘De hele KNALweek bijwonen was geen optie voor mij. Naast pleegzorg ben ik ook teamleider van twee andere teams, waaronder ambulante crisiszorg. Maar de tijd dat ik er wel was, heeft behoorlijk wat opgeleverd. Zoals overzicht en controle op de dagelijkse digitale informatiestroom van e-mail en Whatsapp.’
Esther en Suzanne kregen bijvoorbeeld tips over het opschonen van hun Outlook.. Aan het eind van de week was Esthers inbox leeg. Toen gebeurde er iets verrassends: ‘Er kwam een luchtballonnetje tevoorschijn met de tekst, dat ik klaar was met mijn werk. Dat had ik nog nooit gezien.’
Een wereld te winnen
Maar de KNALweek had nog meer verrassingen in petto. Alexander legde uit, dat ook professionals in jeugdzorg de telefoon ook af en toe kunnen uitzetten. Terwijl Esther juist dacht, dat een ambulant begeleider altijd bereikbaar moet zijn voor de gezinnen:
‘Een rinkelende telefoon schijnt in de attentiewaarde net onder een huilend kind te scoren. Dat is dus een behoorlijk storende factor. Voorheen ging die telefoon nooit uit. Maar nu wel. Die discipline hou ik erin.’
Suzanne de Jong:
‘Een mens kan niet altijd “aanstaan”, zelfs pleegzorgmedewerkers niet. Terwijl het als het ware wel in hun genen zit om alles naar zich toe te trekken om hulp te bieden. Na de KNALweek hebben we het daarover als team uitvoerig gehad. Zeg maar reflectie op het eigen functioneren. Ook dat is een winstpunt.’
’Er viel een last van mijn schouders’ – Esther Schalkwijk – pleegzorgorganisatie Youké
Nog een uitkomst: de dumplijst, die elke deelnemer van tevoren moest invullen. Ook Esther zette alles dat door haar hoofd spookte op papier: ‘Anderhalf A4-tje. Privé of zakelijk, want je bent ook maar één persoon, het stond er allemaal op. Zoals mijn 18-jarige dochter bij Woningnet inschrijven, omdat zij dat nalaat. Ik heb veel van die flarden. Er valt een last van je schouders als je die van je afschrijft. Net als bij het aanpakken van klussen, waar ik als een berg tegenop zie. Zoals de verwijsindex. Maar tijdens de KNALweek bleek, dat het een werkje van niks is als je even de tijd ervoor neemt.’
Suzanne de Jong: ‘Verbinding is heel belangrijk. Ook dat versterk je door met de collega’s aan een KNALweek mee te doen. Maar je moet het wel bijhouden. Refreshment noem ik dat: om de opgedane vaardigheden en kennis weer op te frissen. Daarom plannen we in december een KNALdag. Al gaat het team dat wel zelf organiseren.’
De KNALweek heeft voor Esther ook verandering gebracht in hoe ze haar werkdagen inricht. ‘Ik begin mijn werkdag tegenwoordig met een golden hour: in dat uur ben ik het productiefst. Daarna werk ik de ‘dumplijst’ bij en aan het eind van de middag e-mail en Whatsapp. Verder plan ik hooguit twee afspraken per dag. Want daarna moet je toch over zo’n gesprek nadenken. En verwerktijd is óók werktijd.’
