Zet die interne stemmetjes even op MUTE
Je kent het wel… je bent geconcentreerd aan een taak aan het werken en plots schiet je iets te binnen en switch je midden in het proces naar die andere taak.
Over dit fenomeen, dat zelfinterruptie of zelfonderbreking wordt genoemd, is een interessant onderzoek gepubliceerd (Dabbish, Mark & Gonzalez, 2011).
Cognitieve kosten
Het probleem is dat het afbreken en daarna opnieuw opstarten van een taak zorgt voor extra cognitieve kosten, het kost dus meer mentale energie en tijd, dan wanneer een taak in een ononderbroken flow wordt afgerond. Veel mensen zullen het onprettige en vermoeiende gevoel van zo’n gefragmenteerde werkwijze herkennen.
Hoeveel herrie maakt je hoofd eigenlijk zelf?
Zelfonderbreking is volgens diverse studies goed voor gemiddeld zo’n 50% van de afleidingen die een kenniswerker ervaart. De mate van zelfonderbreking is van persoon tot persoon verschillend en kan toenemen of afnemen als gevolg van een bepaalde werkcultuur of werkomgeving.
Een van de interessante uitkomsten van deze studie gaat over het kantoorontwerp. Bij de geobserveerde medewerkers in een open office space is er een toename van 64% in zelfonderbreking ten opzichte van medewerkers in een afgesloten kantoor.
Een andere interessante uitkomst is dat het aantal zelfonderbrekingen hoger wordt wanneer de geobserveerde persoon in het uur daarvoor door een externe interruptie het werk heeft moeten onderbreken.
Wat kunnen we met deze informatie?
We moeten dus niet alleen naar externe factoren kijken voor het voorkomen van onderbreking van onze concentratie. De fragmentatie van een werkdag wordt (in meer of mindere mate) voor ongeveer de helft door ons eigen brein veroorzaakt en het is interessant om te bekijken wat we daar aan kunnen doen. De omgeving of externe interrupties kunnen een negatief effect hebben op zelfonderbreking, maar we hebben zelf ook een sleutel in handen.
